خلاصه
تعاونی های کشاورزی در کشورهای پسا سوسیالیستی اغلب در توجیه هدف خود شکست می خورند. فقدان اعتماد و سرمایه اجتماعی دلایل قابل قبولی هستند. در این مقاله ساختار روابط کشاورزانی را که به دنبال اطلاعات در مورد برنامه های توسعه روستایی هستند، در منطقه ای که تعاونی ها در آن فعالیت می کنند، ترسیم می کنیم. تجزیه و تحلیل شبکه اجتماعی سطوح پایین سرمایه اجتماعی را نشان می دهد، با این حال، تعاونی به عنوان ارائه دهنده اطلاعات ارزشمند برای اعضای خود عمل می کند و به عنوان واسطه اطلاعاتی برای منابع برنامه توسعه روستایی، مورد نیاز برای طرح های سرمایه گذاری کشاورزان عمل می کند. این گواه مثبت نگرش کشاورزان خرده پا نسبت به تعاونی ها و گامی رو به جلو در جهت همکاری و ایجاد مجدد تعاونی های کشاورزی در کشورهای پسا سوسیالیستی است.
معرفی
سطوح بالای بی اعتمادی و سطوح پایین سرمایه اجتماعی در اثر انحرافات نظام های اقتصادی و نهادی در کشورهای پسا سوسیالیستی ایجاد شد. علاوه بر سرمایه فیزیکی و انسانی موجود که این کشورها در اختیار داشتند، این ناهنجاری ها باعث دگرگونی طولانی در سیستم های سیاسی و اقتصادی آنها شد و بر سرمایه اجتماعی آنها تأثیر گذاشت (Paldam & Svendsen, 2001). این تحول در برخی موارد، مانند مقدونیه شمالی، هنوز به پایان نرسیده است. بر اساس تجارب تاریخی، فرهنگی و سیاسی، هر جامعه دارای ساختار و سطح متمایز سرمایه اجتماعی است (گرانووتر، 1985، 2005). با این وجود، سرمایه اجتماعی جزء پویای جامعه است و به این ترتیب سرمایه اجتماعی و الگوهای شبکه آن نیز می تواند به عنوان بازتابی از فرآیندها و سطوح تغییرات نهادی دیده شود (موری، 2006).
کشورهای در حال گذار مانند مقدونیه شمالی هنوز با انواع مختلفی از محدودیت های روابط افقی و عمودی در بخش کشاورزی مواجه هستند (Kotevska & Martinovska, 2015). کشاورزی منبع اصلی درآمد کشاورزان خرده پا است که حدود 90 درصد از جمعیت روستایی کشور را تشکیل می دهند. به دلیل اندازه کوچک خود، کشاورزان به طور بالقوه می توانند مزایای عضویت خود در تعاونی های کشاورزی را تشخیص دهند. حتی اگر تغییر تعاونی های کشاورزی توسط اهداکنندگان و موسسات خارجی حمایت شد، کشاورزان مقدونیه شمالی هنوز تمایلی به پذیرش ایده تعاون و همکاری ندارند (کاکامیسو، 2016). تعداد تعاونی ها پس از انتقال به طور قابل توجهی کاهش یافته است (Kakkamisu، 2016؛ SSO، 2007). در این مقاله به بررسی بیشتر این پدیده می پردازیم.
به دلیل ساختارهای نهادی و قانونی ضعیف و ناکافی، ناشی از گذار آنها به اقتصاد بازار، اکثر تعاونی های کشاورزی در کشورهای پسا سوسیالیستی وجود نداشتند (Chloupkova, Svendsen, & Svendsen, 2003). مفهوم تعاون و تعاون، همانطور که توسط دولت های سوسیالیستی تحمیل شده است، که اغلب با سیاست های فاسد و منفعت شخصی مشخص می شود، به تخریب بیشتر اعتماد در ترتیبات همکاری داوطلبانه کمک کرد (Paldam & Svendsen, 2001).
علیرغم نقش و جایگاه تایید شده تعاونی های کشاورزان در بازارها و همچنین ویژگی های مبتنی بر سرمایه اجتماعی آنها، تعریف و اندازه گیری سرمایه اجتماعی در تعاونی های کشاورزی در کشورهای پسا سوسیالیستی به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است. همچنین شواهد تجربی کمی برای حمایت از مفهوم سرمایه اجتماعی در سازمان های این کشورها وجود دارد. شواهد ارائه شده توسط این تحلیل می تواند به عنوان استدلالی در حمایت از اهمیت تعاونی ها به عنوان مدل های موثر برای دسترسی به اطلاعات برای اعضای آن باشد. نتایج ممکن است کاربرد وسیع تری در بازگرداندن اعتماد و ایجاد مجدد پتانسیل های سرمایه اجتماعی در تعاونی های سایر کشورهای پسا سوسیالیستی با تجربه مشابه و نگرش منفی نسبت به این نوع سازمان ها داشته باشد.
هدف این مقاله ارائه شواهدی است که نشان می دهد تعاونی های کشاورزی در کشورهای پسا سوسیالیستی سطوح قابل توجهی از سرمایه اجتماعی را در ساختار خود دارند. این امر از طریق نقش و مزایای بالقوه تعاونی ها از نظر جریان اطلاعات برای وجود و کاربرد برنامه های توسعه روستایی (RDP) دیده می شود. به طور خاص، این مقاله تجزیه و تحلیل می کند: (1) چگونه کشاورزان اطلاعات مربوط به RDP را در منطقه انتخاب شده که در آن یک تعاونی کشاورزی موفق فعالیت می کند، ارتباط برقرار کرده و انتقال می دهند. (2) کدام کشاورزان (بازیگران) کلیدی در شبکه تعاونی با بالاترین سطوح روابط و در نتیجه بالاترین سطوح سرمایه اجتماعی هستند و آیا می توان از آنها برای انتقال کارآمدتر RDP و سایر انواع اطلاعات و دانش استفاده کرد؟ 3) چه کشاورزان در یک منطقه بدون تعاونی،
قطعات بخش
سرمایه اجتماعی و تعاونی ها
مفهوم سرمایه اجتماعی علیرغم ظهور گسترده در ادبیات توسعه اقتصادی، انتقادات شدید و عمیقی را به خصوص در سه بعد برانگیخته است. که اغلب جدی گرفته نمی شود، زیرا تقریباً در هر موضوع اجتماعی اعمال می شود. و اینکه اعتبارسنجی آن به دلیل اندازه گیری مشکل ساز دشوار است (ایوانز و سیرت، 2007). دو مفهوم اصلی از سرمایه اجتماعی را می توان شناسایی کرد، ساختاری
مواد و روش ها
تجزیه و تحلیل ساختارهای اجتماعی (شبکه ها) به داده های خاصی برای انجام تحلیل شبکه های اجتماعی نیاز دارد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها در تحلیل شبکه‌های اجتماعی، یک پرسشنامه ساختاریافته است که از طریق نظرسنجی چهره به چهره انجام می‌شود (مارسدن، 1990؛ واسرمن و فاوست، 1994). نزدیک به 150 کشاورز از منطقه Strumica در دوره نوامبر تا دسامبر 2014 مورد بررسی قرار گرفتند. انتخاب منطقه خاص بر اساس این واقعیت بود که یکی از نماینده ترین و نماینده ترین منطقه انتخاب شد.
نتایج
تجزیه و تحلیل شبکه اجتماعی چندین معیار را به کار می گیرد که با استفاده از آنها می توان مفاهیم انتزاعی مانند اعتماد و سرمایه اجتماعی را کمی سازی کرد (ساباتینی، 2009). معیارهای شبکه اجتماعی بینش ارزشمندی در مورد الگوهای عمومی روابط بین گره‌ها در شبکه و توصیف کلی ساختار اجتماعی مورد مطالعه به دست می‌دهد. اغلب تصویر واضح تری از مهم ترین ویژگی های ساختار شبکه ارائه می دهد (Hanneman & Riddle, 2005). در این رابطه، انسجام اولیه را ارائه می کنیم
بحث
برنامه های کاربردی برای برنامه های توسعه روستایی (RDP) به دسترسی به اطلاعات و منابعی بستگی دارد که اغلب در شبکه های شخصی کشاورزان در مناطق روستایی تعبیه شده است. با این حال، مکانیسم های انتشار این اطلاعات و منابع اغلب در کشورهای پسا سوسیالیستی در حال گذار، مانند مقدونیه شمالی، توسعه نیافته است. در این مقاله فرض اولیه این بود که عدم اعتماد کشاورزان نسبت به همکاری و ایده فساد انگیزی و منفعت طلبی تعاونی.
نتیجه گیری
نقش و مزایای بالقوه تعاونی ها از نظر جریان اطلاعات برای وجود و کاربرد برنامه های توسعه روستایی (RDP) از طریق دریچه سرمایه اجتماعی و تحلیل شبکه اجتماعی در سطح شبکه روابط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. این تحقیق شامل تجزیه و تحلیل سطح شبکه ایگو، یا ساختارهای شبکه شخصی کشاورزان تعاونی و منطقه مورد علاقه اصلی این تحقیق بود.
شبکه های رسمی در قالب تعاونی ها و انواع دیگر سازمان ها
دیدگاه خود را بنویسید