معماری رومانسک (قرن 10 تا 12 بعد از میلاد)

همین طور که امپراتوری روم قلمرو خود را در اروپا گسترده تر کرد، معماری عظیم تری باطاق های منحنی و بزرگ بیشتر رایج شد. طاق رومی یا طاق نیم دایره ای مهمترین خصوصیت معماری رومانسک یا رومی وار به شمار می آید که بیشتر آثار این سبک با این ویژگی قابل تشخیص اند. معماری رومانسک از اوایل قرن دهم میلادی آغاز شد و تا آغاز دوران معماری گوتیک ادامه یافت.

علاوه بر طاق های گرد، ساخت برج های بزرگ در این بناها از دیگر ویژگی های معماری رومانسک به حساب می آید. معماری رومانسک از نظر برخی از تاریخ شناسان، دوره ی گزاری برای شکل گیری معماری گوتیک است. اما ویژگی متمایز کننده ی این معماری، ظهور آن از میان قرون تاریک وسطی است و شروع جدیدی برای معماری اروپا رقم زد.

دوره های معماری رومانسک به دو بخش رومانسک اولیه (رومانسک لومباردی) و سبک رومانسک تقسیم می شوند. رومانسک اولیه بناهایی را در فرانسه، ایتالیا و اسپانیا شامل می شود که در اواخر قرن دهم ساخته شده اند و نسبت به سبک رومانسک ابتدایی تر و غیر حرفه ای تر هستند. در این ساختمان ها از دیوارهای ضخیم و طاق های ریتمیک استفاده شده و تزئینات و مجسمه در آن به چشم نمی خورد. در سبک رومانسک مهارت بیشتری در ساخت بناها به کار گرفته شد. پنجره ها بزرگ تر شدند و از سنگ های سیقل داده شده، طاق های ضربی و تزئینات نما در آن استفاده شد. در این دوره ساختمان های عظیم تری ساخته شد و طاق های ساده کم کم شکل پیچیده تری گرفتند و به طاق های متقاطع تبدیل شدند که این موضوع در معماری گوتیک به اوج خود رسید.

از بناهای ساخته شده در دوره ی معماری رومانسک می توان از کلیسای جامع دورام در انگلیس، کلیسای جامع پیزا در ایتالیا که به طور دقیق تر به سبک رومانسک پیزایی طراحی و ساخته شده است، و صومعه ی کلونی در فرانسه نام برد.