تأثیر عضویت در اقدام جمعی بر عملکرد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی کشاورزان

“تغییر جهان ما” در سال 2015 اهدافی را برای توسعه پایدار جهانی که باید تا سال 2030 برآورده شود، از جمله اهداف دستیابی به کشاورزی پایدار تعیین کرد (سازمان ملل، 2015، ص 14). کشاورزی پایدار دستیابی به فعالیتی است که در طول زمان مجموعه‌ای از شرایط چند بعدی را برآورده می‌کند: ثبات اکولوژیکی، دوام اقتصادی و برابری اجتماعی (روی و چان، 2012؛ حیاتی، 2017؛ حیاتی و همکاران، 2010). با توجه به هدف موازی امنیت غذایی و تغذیه، تولید مواد غذایی اغلب هسته اصلی ابتکارات پایداری در کشاورزی را تشکیل می دهد که در نتیجه توجه ویژه به تولیدکنندگان در مقیاس کوچک معطوف می شود. نشان داده شده است که تولیدکنندگان در مقیاس کوچک قادر به ترویج کشاورزی پایدار، عمل کردن به عنوان عوامل مهم برای حفظ منابع طبیعی، و رسیدگی به فقر و گرسنگی هستند (Wolfensen, 2013).

مزایای تولید میوه و سبزیجات پایدار شامل حساسیت بیشتر به ملاحظات زیست محیطی مانند آفت کش ها، کود و مصرف انرژی (مارلو و همکاران، 2009)، و همچنین کمک به سیستم های غذایی متنوع و امنیت تغذیه برای مصرف کنندگان است (بوئینگ و همکاران، 2012). میوه‌ها و سبزیجات را می‌توان در مقیاس کوچک تولید کرد و مستقیماً از طریق زنجیره‌های کوتاه تامین مواد غذایی به بازار عرضه کرد. این کانال بازاریابی جایگزین به دلیل مزایای روابط مستقیم بین مصرف کنندگان (تجاری) و تولیدکنندگان، با توجه به افزایش تقاضا برای کیفیت و قابلیت ردیابی محصولات، در حال تقویت است (آبری و کبیر، 2013؛ رانتینگ و همکاران، 2003). زنجیره‌های کوتاه تامین مواد غذایی اغلب با همکاری و مشارکت بین تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان مشخص می‌شوند که منجر به اتصال مجدد تولید و مصرف می‌شود.

با این حال، هزینه‌های مبادله می‌تواند برای مزارع خانوادگی کوچک به دلیل اندازه کوچک مزارع بالا باشد، که مانع از بهره‌مندی آن‌ها از صرفه‌جویی در مقیاس می‌شود و در نتیجه هزینه‌های واحد نهاده‌ها، خدمات مالی، کمک‌های فنی، گواهی‌نامه، خدمات بازاریابی و ثابت افزایش می‌یابد. سرمایه گذاری، در میان دیگران (ویگینز و همکاران، 2010). قدرت چانه زنی مزارع کوچک خانوادگی به دلیل عدم تقارن اطلاعاتی ضعیف تر است (فیشر و قائم، 2012). کشاورزان خانوادگی کوچک از طریق کاهش هزینه های مبادله از اقدام جمعی سود می برند (هانسمن، 1988، 1996؛ والنتینوف، 2007).

مطالعات تجربی تأثیر مثبت اقدام جمعی بر تولیدکنندگان کشاورزی را با بهبود دسترسی به بازارها نشان داده است، همانطور که در بخش سبزیجات نشان داده شده است (هلین و همکاران، 2009؛ برنارد و اسپیلمن، 2009؛ برنارد و تافس، 2012). با افزایش درآمد و تحریک نوآوری از طریق تسهیل جریان تبادل اطلاعات (فیشر و قائم، 2012). و با افزایش درآمد و کاهش فقر (هوکن و سو، 2015؛ ورهوفستاد و مرتنز، 2014). نشان داده شده است که مشارکت در تعاونی‌های روستایی تأثیر مثبتی بر بهره‌وری و کارایی فنی دارد و همچنین با پذیرش فناوری‌هایی مانند شیوه‌های حفاظت از خاک و سیستم‌های آبیاری مرتبط است (رودریگو، 2013).

علاوه بر این، مشارکت در تعاونی‌ها می‌تواند هزینه‌های مبادله کسب اطلاعات در مورد نوآوری‌ها در شیوه‌های زیست‌محیطی پایدار و انطباق با قوانین زیست‌محیطی فعلی یا محصولاتی را که الزامات استانداردهای زیست‌محیطی بین‌المللی را برآورده می‌کنند کاهش دهد (ون هویلنبروک، 2008). مشارکت در تعاونی ها به مسائل اجتماعی نیز می پردازد. تعاونی ها شغل و درآمد ایجاد می کنند، به عنوان یک انجمن برای آموزش و آموزش عمل می کنند و سیستم های حمایتی و همبستگی را در مواقع مشکلات غیر منتظره ایجاد می کنند (وانیاما و همکاران، 2008). اقدام جمعی به کاهش فقر و بهبود معیشت کمک می کند (Getnet و Anullo، 2012) و همچنین به رفاه کلی کشاورزان کوچک (احمد و مسفین، 2017)، عواملی که همگی به ویژه به نفع زنان هستند (بادن و پیونتی، 2011). احتمال اتخاذ شیوه های پایدار در کشاورزی به طور مثبت تحت تأثیر سرمایه اجتماعی و شبکه ها در قالب عضویت در نهادهای روستایی است (Teklewold et al., 2013). همچنین نشان داده شده است که اقدام جمعی باعث افزایش اثربخشی در حل مشکلات محلی می‌شود، زیرا استراتژی‌ها را می‌توان از منظر محلی بدون نیاز یا وابستگی به دولت‌های مرکزی، که عموماً از مشکلات دورتر هستند، توسعه داد (دیویس و همکاران، 2004).

این مطالعه تأثیر مشارکت در اقدامات جمعی، به‌ویژه تعاونی‌ها و انجمن‌ها، بر پایداری اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی تولیدکنندگان میوه و سبزیجات در مقیاس کوچک در برزیل را تحلیل می‌کند. این مطالعه در منطقه کوچک تولدو در ایالت پارانا، در میان نمونه‌ای متشکل از 99 تولیدکننده میوه و سبزیجات که در زنجیره‌های کوتاه تامین مواد غذایی جاسازی شده‌اند، انجام شد. پایداری اقتصادی، زیست‌محیطی و اجتماعی با مجموعه‌ای از 16 شاخص (ترکیب) به دست آمده از ادبیات اندازه‌گیری شد.

این مقاله از تعدیل رگرسیون وزنی احتمال معکوس (IPWRA) استفاده می کند که اول از همه، یک مدل امتیاز تمایل را بر اساس متغیرهای کمکی مشاهده شده تخمین می زند و سپس یک مدل رگرسیونی را در پاسخ متغیر تخمین می زند که با نتیجه به دست آمده در مرحله اول وزن می شود (Imbens) و Wooldridge، 2009؛ Wooldridge، 2010).

نتایج تحقیق نشان می دهد که در بخش تولیدی میوه و تره بار در تولدو، مشارکت در تعاونی ها و انجمن ها تأثیر مثبتی بر عملکرد پایداری کشاورزان میوه و سبزیجات دارد. با این حال، این اثر بین بخش‌ها متمایز است، زیرا در بخش اقتصادی بیشتر محسوس است و از نظر اجتماعی و محیطی ضعیف‌تر است. این مقاله به گسترش دامنه مقالات آکادمیک تجربی کمک می کند که مزایای بالقوه، از نظر پایداری، مشارکت در تعاونی ها و انجمن ها، به ویژه در تولید میوه ها و سبزیجات در برزیل را اثبات می کند. علاوه بر این، این مقاله از شواهد تجربی برای تأیید تأثیر متفاوت عضویت در تعاونی ها یا انجمن ها بر پایداری اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی استفاده می کند.

این مقاله به شرح زیر است. بخش 2 توضیح مختصری از بخش میوه و سبزیجات و تعاونی ها در برزیل ارائه می دهد. بخش 3 داده های مورد استفاده و همچنین رویکرد روش شناختی را شرح می دهد. نتایج در بخش 4 ارائه شده و در بخش 5 مورد بحث قرار گرفته است. بخش 6 مقاله را به پایان می رساند.