رویکرد کسب و کار تعاونی در یک زنجیره تامین

بخش کشاورزی به طور جدایی ناپذیری با نگرانی های کلیدی اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی، از جمله امنیت غذایی، پایداری روستایی، منشأ غذا، محیط زیست و تغییرات آب و هوایی مرتبط است. در این بخش، مدل مزرعه خانوادگی حضوری مرکزی دارد (مکن والش، 2011؛ ​​مک دونا، 2013؛ شاکسمیت و رونینگن، 2011). با این حال، چالش حفظ دوام یک تهدید کلیدی برای پایداری مدل مزرعه خانوادگی است. بازاریابی کالاها در سطح جهانی به طور اجتناب ناپذیری کشاورزان را در معرض نوسانات قیمت و نوسانات بازار قرار می دهد که پیامدهایی بالقوه برای پایداری بلندمدت و دوام شرکت های مزرعه آنها ایجاد می شود (هیزل، 2005؛ لیپتون، 2006؛ لیسون، استیونسون، و ولز، 2008). صنعتی شدن مواد غذایی کشاورزی منجر به “شکست بین مصرف کنندگان مواد غذایی… و تولیدکنندگان سنتی مواد غذایی، کشاورزان… [و همچنین تغییر در] منبع ارزش افزوده … دور از مزرعه… به بزرگتر شده است. بخش فرآوری مواد غذایی و خرده‌فروشی» (ایلبری، موریس، بولر، مای و کنافسی، 2005، ص 116-117). یک جنبش رو به رشد مصرف کننده به سمت ارتباط مجدد غذا با مکان و تولید کننده (برونوری، 2007؛ گودمن، 2003؛ ایلبری و همکاران، 2005؛ مورتاگ، 2010) در پاسخ پدید آمده است – به عنوان مثال، محبوبیت بازارهای کشاورزان (به عنوان مثال، نشان می دهد). کارسون، همل، جیاروکو، بیلور و ماتیوس، 2016؛ مورونی، بریسکو، مک کارتی، اوشاگنسی و وارد، 2009، ظهور طرح‌های کشاورزی با حمایت جامعه (کرول و هو، 2017) و نام‌گذاری تامین‌کنندگان محلی در منوهای رستوران (لرمان، 2012). برای مزارع خانوادگی، این نشان دهنده جایگزینی برای زنجیره تامین کالاهای جهانی است. به طور خاص، زنجیره‌های تامین مبتنی بر ارزش (VBSCs)، که محصولات را بر اساس ویژگی‌های خاص محیطی، اخلاقی، مکانی یا سایر ویژگی‌های خاص متمایز می‌کنند (Lerman, 2012)، ممکن است دسترسی کشاورزان را به این بازارهای ممتاز تسهیل کند. بسیاری از ویژگی های متمایز محصولات غذایی که از طریق این زنجیره ها به بازار عرضه می شوند، با ارزش های اجتماعی-فرهنگی مرتبط با کشاورزی خانوادگی (مک دونا، 2013؛ شاکسمیت و رونینگن، 2011) و با مدل کسب و کار تعاونی (ICA, 2016a, ICA) همسو هستند. ، 2016b). ممکن است دسترسی کشاورزان به این بازارهای ممتاز را تسهیل کند. بسیاری از ویژگی های متمایز محصولات غذایی که از طریق این زنجیره ها به بازار عرضه می شوند، با ارزش های اجتماعی-فرهنگی مرتبط با کشاورزی خانوادگی (مک دونا، 2013؛ شاکسمیت و رونینگن، 2011) و با مدل کسب و کار تعاونی (ICA, 2016a, ICA) همسو هستند. ، 2016b). ممکن است دسترسی کشاورزان به این بازارهای ممتاز را تسهیل کند. بسیاری از ویژگی های متمایز محصولات غذایی که از طریق این زنجیره ها به بازار عرضه می شوند، با ارزش های اجتماعی-فرهنگی مرتبط با کشاورزی خانوادگی (مک دونا، 2013؛ شاکسمیت و رونینگن، 2011) و با مدل کسب و کار تعاونی (ICA, 2016a, ICA) همسو هستند. ، 2016b).

تعاونی‌ها، به‌ویژه، با کاهش وابستگی کشاورزان به «واسطه» در اقتصاد کشاورزی و با ایجاد مکانیسم‌هایی برای تقسیم عادلانه‌تر سود، به‌عنوان وسیله‌ای ارتباطی بین «مزرعه» و «چنگال» شناسایی شده‌اند. و همکاران، 2008) و همچنین ایجاد یک بخش کشاورزی-غذایی نوآورانه تر. تعداد کمی از تعاونی‌ها در بخش گوشت گاو در اروپا فعالیت می‌کنند، اگرچه آنها در ایالات متحده حضور دارند، جایی که به عنوان بخشی از “جنبش کشاورزی میانه” (AotM)، در VBSC ها ادغام شده‌اند. جنبش AOTM به دنبال حل چالش‌های پایداری است که توسط «مزرعه‌های متوسط» که به اندازه کافی بزرگ نیستند تا بازارهای کالایی را عرضه کنند، اما برای رقابت در بازارهای مستقیم کوچکتر (Fleury، Lev، Brives، Chazoule و … دزوله، 2016؛ کیرشنمن، 2012؛ لیسون و همکاران، 2008). به عنوان مثال، VBSCها به مزارع متوسط ​​اجازه می دهند تا از طریق یک تعاونی، صرفه جویی در مقیاس ایجاد کنند و یک محصول با ارزش افزوده متمایز برای بازارهای ممتاز ایجاد کنند. علاوه بر این، به منظور دستیابی به بازار، چنین تعاونی هایی روابط استراتژیک با سایر شرکت کنندگان زنجیره تامین با ارزش ها و بازارهای هدف مشابه ایجاد می کنند (فلوری و همکاران، 2016؛ هوکس، مکن والش، مک کارتی، و پاور، 2017). ؛ لیسون و همکاران، 2008)، از این رو آنها به یک VBSC شبکه می شوند.

چنین محصولات مبتنی بر ارزش با توجه به ویژگی‌های تولیدکنندگان، مانند هویت آنها (مثلاً مزارع خانوادگی) و منشأ منطقه‌ای محصولاتشان، برندسازی می‌شوند (بارلت، 2017؛ فلوری و همکاران، 2016؛ هوکس و همکاران، 2017؛ کیرشنمن. ، 2012؛ لیسون و همکاران، 2008؛ پیترسون، فینسترا، اوستروم، و تاناکا، 2017؛ استیونسون و همکاران، 2011). این امر خود تولیدکنندگان را به جای واسطه‌هایشان تسهیل می‌کند تا برندها را در اختیار داشته باشند و از آن بهره‌مند شوند. فرض بر این است که نام تجاری به خوبی تثبیت می شود و به طور خاص توسط مصرف کنندگان جستجو می شود، و آن را کمتر در برابر جابجایی، «کم کاری» و رقابت آسیب پذیر می کند (بورلند، 2007؛ کیرشنمن، 2012؛ لیسون و همکاران، 2008). محصولات مارک دار، به ویژه، هدف آن بازارهای با ارزش بالاتر است که در آن مصرف کنندگان مایل به پرداخت حق بیمه برای محصولات متمایز هستند که مستقیماً به نفع تولیدکنندگان است (لیتل، مای، و ایلبری، 2010؛ مرل، سایتون و سکستون (2009؛ شیندلر، 2012). اظهار می‌دارد که تولید تعاونی‌های تحت مالکیت کشاورزان اغلب برای مصرف‌کنندگانی که ترجیح می‌دهند کشاورزان، به‌ویژه کشاورزان محلی، مستقیماً از خرید مواد غذایی سود ببرند، جذاب است.

این مقاله یک تعاونی را به عنوان بخشی از یک VBSC کارآمد بررسی می کند. به طور خاص، هدف این مقاله درک چگونگی تأثیر مشارکت در یک VBSC بر روابط تعاونی با اعضای آن است. این مقاله از این فرض شروع می‌شود که بر اساس ارزش‌های ذاتی، مدل تعاونی و VBSC تناسب خوبی را برای تقویت رویکردهای مبتنی بر ارزش نشان می‌دهند. با اتخاذ یک رویکرد مطالعه موردی، ما به دنبال بررسی این فرض و شناسایی مشکلات احتمالی به ویژه از دیدگاه اعضای تعاونی هستیم. این مقاله ابتدا با بررسی انواع مختلف زنجیره‌های تامین مواد غذایی با تمرکز بیشتر بر روی VBSCها و فرضیه‌ای که چگونه تعاونی‌ها در این بازارهای ارزش‌محور قرار می‌گیرند و ممکن است از آنها بهره ببرند، سازماندهی شده است. ثانیاً، ما بر نقش و اهمیت عضو در یک تعاونی کارآمد تمرکز می کنیم.