تأثیر تعاونی های کشاورزی بر توانمندسازی زنان: شواهدی از اوگاندا

در زمینه‌های در حال توسعه مانند جنوب صحرای آفریقا، و به‌ویژه در مناطق روستایی، زنان ناتوان باقی می‌مانند و نابرابری‌های جنسیتی حتی اگر جوامع در حال تغییر باشند، ادامه می‌یابد (Silberschmidt، 2001، بانک جهانی، 2012). مطالعات اخیر نشان داده است که شکاف های جنسیتی قابل توجهی در کشاورزی در جنوب صحرای آفریقا وجود دارد. مشخص شده است که بهره وری توطئه های مدیریت شده توسط زنان به طور سیستماتیک کمتر از طرح های مدیریت شده توسط مردان است (به عنوان مثال آگیلار، کارانزا، گلدشتاین، کیلیچ، و اوسنی، 2014؛ آیالو، بوون، دینینگر، و دوپونچل، 2015). شکاف‌های جنسیتی در کشاورزی با دسترسی و کنترل متفاوت جنسیتی به دارایی‌ها، اطلاعات، نیروی کار و نهاده‌ها و نسبت‌های بالاتر وابستگی به فرزندان در میان کشاورزان زن مرتبط است (بانک جهانی، 2014).

مطالعات نشان داده‌اند که کاهش نابرابری‌های جنسیتی باعث رشد اقتصادی، کاهش فقر و کاهش شکاف‌های بهره‌وری به‌ویژه در کشاورزی می‌شود (الیس، مانوئل و بلکدن، 2006؛ بانک جهانی، 2012). فائو (2011) افزایش بهره وری کشاورزی را بین 2.5 تا 4 درصد در کشورهای در حال توسعه پیش بینی کرد، اگر زنان توانمند شوند و نابرابری های جنسیتی کاهش یابد.

علاوه بر این، نابرابری‌های جنسیتی و محدود بودن نمایندگی زنان بر سلامت، وضعیت تغذیه و آموزش کودکان به‌ویژه دختران تأثیر منفی می‌گذارد (اسمیت، راماکریشنان، ندایه، حداد، و مارتورل، 2003؛ کوئیسامبینگ، استودیلو، و اوتسوکا، 2003؛ WHO. ، 2013). بنابراین، توانمندسازی محدود زنان می‌تواند پتانسیل نسل‌های آینده را تضعیف کند و به تداوم نابرابری‌های جنسیتی در بین نسل‌ها کمک کند (بانک جهانی، 2012). ثابت شده است که توانمندسازی زنان تأثیرات مثبت قابل توجهی بر سلامت و آموزش مادر و کودک دارد (الیس و همکاران، 2006، اسمیت و همکاران، 2003، WHO، 2013). علاوه بر این، زمانی که زنان دارای نمایندگی بیشتر و حقوق بیشتری در عرصه سیاسی هستند، بر سرمایه گذاری های عمومی که به نفع کودکان است و توانمندسازی زنان را تحکیم می کند تأکید بیشتری می شود (بانک جهانی، 2012).

احیای تعاونی ها در آفریقا به عنوان یک راه امیدوارکننده برای کمک به توانمندسازی اقتصادی و اجتماعی زنان و کاهش نابرابری های جنسیتی به دلایل متعددی شناسایی شده است (ماجورین، 2012). ¹به طور کلی، تعاونی ها به دلیل پتانسیل آنها برای بهبود معیشت با پرداختن به نیازهای اقتصادی و اجتماعی جمعیت روستایی در کشورهای در حال توسعه مورد ستایش قرار می گیرند (Develtere, Pollet, & Wanyama, 2008). تعاونی‌ها همچنین در بافت‌های روستایی مورد قدردانی قرار می‌گیرند، زیرا شرکت‌های تجاری را با نگرانی برای رفاه عمومی ترکیب می‌کنند. از همه مهمتر، تئوری و شواهد نشان می دهد که علی رغم تعدادی از محدودیت ها، می تواند مزایای مستقیم مستقیم و قابل توجهی از عضویت تعاونی برای توانمندسازی زنان و مزایای غیرمستقیم مهم از طریق بهبود اجتماعی-اقتصادی داشته باشد (ماجورین، 2012). این موارد در بررسی نظریه و شواهد به تفصیل مورد بحث قرار خواهند گرفت.

شواهد موجود در مورد پتانسیل توانمندسازی تعاونی ها برای زنان در جنوب صحرای آفریقا عمدتاً بر اساس مطالعات موردی است. چند مطالعه N بزرگتر و مطالعات موردی مقایسه ای متقابل وجود دارد. شواهد دال بر تأثیر علی عضویت تعاونی بر توانمندسازی زنان محدود است. هدف این مقاله ارائه شواهد تجربی شبه تجربی در مورد تأثیر عضویت در تعاونی ها بر توانمندسازی زنان در جنوب صحرای آفریقا است. این انجمن از ابتکار عمل زنان دانش عمومی (P’KWI) Farmer to Farmer Co-operative Society، یک تعاونی کشاورزی که در شمال شرقی اوگاندا فعالیت می کند، به عنوان مطالعه موردی استفاده می کند. به طور خاص، این مقاله تأثیر عضویت در تعاونی کشاورزی را بر قدرت تصمیم‌گیری زنان و توانایی آنها در تأثیرگذاری بر تصمیم‌گیری‌های خانوار ارزیابی می‌کند. سطوح گروهی و اجتماعی و در مورد تقسیم کار درون خانواری. همچنین تأثیر عضویت تعاونی بر توانمندسازی زنان را از نظر قابلیت‌های افزایش یافته با بررسی تأثیر بر رفاه اقتصادی، تنوع معیشت، دانش و اتخاذ شیوه‌های خوب کشاورزی و شبکه‌های اجتماعی تحلیل می‌کند.

این مطالعه با ارائه شواهدی از میزانی که عضویت تعاونی می تواند به توانمندسازی اجتماعی و اقتصادی زنان در جنوب صحرای آفریقا کمک کند، می تواند سیاست گذاران را متقاعد کند که ارتقای عضویت تعاونی زنان به عنوان راهی برای رسیدگی به شکاف های جنسیتی. در کشاورزی و ساختن جوامع روستایی سالم، مولد و عادلانه در آینده سرمایه گذاری شایسته ای است.