درآمد ۸۴ میلیارد دلاری ایران از اصل و فرع توسعه ۲۰ ساله فاز ۱۱ پارس جنوبی

«علی کاردر» مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در مراسم امضای قرارداد فاز ۱۱ پارس جنوبی با کنسرسیومی به رهبری شرکت توتال فرانسه اظهار داشت: این قرارداد اولین قراردادی است که در قالب قراردادهای جدید نفتی امضا شد و با توجه به اینکه قبلا قرارداد HOA امضا شده بود، ۸۵ درصد از مباحث در HOA به امضا رسیده ذکر شده بود و در فاصله یک سال اخیر توانستیم از این فرصت استفاده کنیم تا متن قرارداد به صورت مدل جدید قراردادهای نفتیتنظیم شود.

وی افزود: با امضای این قرارداد ظرفیت تولید دو میلیارد فوت مکعب در فاز ۱۱ پارس جنوبی ایجاد می‌شود و با اجرای این طرح برآورد می‌شود در طول ۲۰ سال دوره قرارداد، ۳۳۵ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی قوی و ترش از این میدان مشترک تولید شود و می‌توان حدود ۲۹۰ میلیون بشکه میعانات گازی، ۱۴ میلیون تن گاز مایع، ۱۲ میلیون تن اتان، دو میلیون تن گوگرد به همراه ۳۱۵ میلیارد مترمکعب گاز سبک شیرین تولید کرد.

مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران تصریح کرد: با فرض قیمت حدود ۵۰ دلار برای هر بشکه نفت خام، بدون احتساب ارزش گاز شیرین، ارزش سایر محصولات قابل استحصال در طول دوره قرارداد بالغ بر ۲۳ میلیارد دلار می‌شود.

وی ادامه داد: ارزش گاز سبک شیرین تولیدی نیز با فرض هر مترمکعب ۱۰ سنت دلار بالغ بر ۳۱ میلیارد دلار می شود و در مجموع بر اساس قیمت‌های فعلی حامل‌های انرژی در بازار بین‌المللی، ارزش محصولات این طرح در طول دوره قرارداد برابر با ۵۴ میلیارد دلار آمریکاست؛ البته باید توجه کرد که درآمد دولت از اجرای این طرح منحصر به دوران قرارداد نبوده و برآورد می شود که ارزش تولیدات این میدان پس از پایان قرارداد با قیمت‌های فرض شده حدود ۵۰ دلار، بالغ بر ۳۰ میلیارد دلار شود که در نتیجه درآمد کشور از اجرای این طرح، جمعا از مبلغ ۸۴ میلیارد دلار با قیمت‌های کنونی نفت خام فراتر خواهد رفت.

کاردر با اشاره به اینکه اجرای این قرارداد در دو فاز هر کدام با سرمایه گذاری ۲/۴ میلیارد دلاری صورت می گیرد، گفت: بعد از اجرای فاز اول و به تولید رساندن فاز ۱۱ پارس جنوبی، در کل میدان پارس جنوبی با افت تولید مواجه خواهد بود و برای جلوگیری از این موضوع برای اولین بار از سکوی فشارافزایی در فاز ۱۱ استفاده می‌شود و این سکو در سایر فازها نیز می‌تواند استفاده شود.

وی افزود: همچنین در راستای این قرارداد انتقال تکنولوژی به ایران صورت می‌گیرد که با توجه به سابقه حضور توتال در ایران، این شرکت آشنایی کامل با سازندگان ایرانی دارد و علاقه‌مندی خود را برای صرف انرژی بیشتر در ایران نشان داده است.